Zamanın kıyısız gemisinde yanlış fotoğraflarım yoktur
Yanmış fotoğraflarım yoktur zamanın pişman gemisinde
Akşamı tırmalayan huzursuzluk bin yıl arkamdan gelir
Kim gördü? Yalnız bir fotoğrafta yanmış tek hatıra yoktur
Hatırayı elleyen bir anne kadar yorgun ve uzaktayım
Bıyıkları kendinde bir sokak kedisiyle ansızın paylaştığım
Serüvenin ellerinde cam olan –sandığım ne varsa
Beklenen dağılmanın yüzde bir yağmur gibi kırıldığı andayım
..
