Hatıra sokağı Şiiri - Mircevat Ahıskalı

Bugün yolum eski sokağımıza düştü,
Seni hatırladım.
Hayır yanlış söyledim,
Seni değil, geçmişi hatırladım.
Çünkü seni hatırlamak için unutmak gerek,
Seni bir an olsun unutamıyorum ki.

Nereye baksam seni görüyorum,
Doğanın her parçasında,
Gezdiğim her yerde,
Nere baksam sen varsın,
Yerde, gökte,
Okuduğum kitaplarda,
Şiirlerimde, şarkılarımda,
Sen varsın.
Yüreğimin çarpmasında,
Aldığım nefesimde,
Bedenimin her zerresinde,
Seni hissediyorum.

Hayır, hayır, seni değil,
Geçmişi hatırladım.
Bugün ki gibi hafiften yağmur yağıyordu,
Sen pencereden bana el salladın.
İşte o anki duygularımı,
Şimdi anlatamam, bunu yaşamak gerek.
O anı geri çevirmek için
Geri kalan tüm ömrümü,
Feda edebilirim.
Ya o sokakta konuşmadan
El ele gezdiğimiz günler,
Sanki elime aldığım senin elin değildi,
Yüreğinmiş gibi,
Çarpmasını hissediyordum.
Saatlerce konuşmadan dolaşırdık.
Dilimizle değil,
Yüreklerimizle, gözlerimizle konuşurduk.

Hani şu çocuk parkında oturduk ya,
Gözlerine bakıyordum,
Gözlerimin,yüreğimin söylediklerini,
Dilim cesaret edip söyleyemedi.
Acaba o anda sende benim düşündüklerimi,
Düşünüyor muydun?
Evet seninde yüreğinin, gözlerinin
Söylediklerini dilin cesaret edemedi.

Ya bu deniz kıyısında, şu kumsalda,
Sessizce oturup denizi seyrettiğimiz.
Bizim yerimize deniz dalgaları konuşuyor,
Aşk türkümüzü söylüyordu sanki.
Rüzgar saçlarınla oynuyor,
Seni seviyor, seni okşuyordu.
Benim cesaret edemediğimi,
Rüzgar yapıyordu.
O an seni rüzgara kıskanıyor,
Rüzgarın yerinde olmayı istiyordum.

Hayır,hayır seni değil geçmişi hatırladım.
Çünkü seni hatırlamak için,
Bir an olsun unutmam gerek.
Bu sokak benim geçmişim, anılarım,
Hatıralarım yazılı bir kitaptır.
Zaman zaman geziyor, dolaşıyor,
Okuyorum.