Hatıra Defteri Şiiri - Münteha Çeb

Uzun uzun yazarak, anmak geldi içimden...
Bilemedim ki nasıl, başlasam ve nereden?
Anlatacak çok şey var, saklanır hâtıralar!
Yâd etmek de güzeldir, söz edelim mâziden...

Mektuplar gözlenirdi postacının elinden...
Tebrik kartı beklenir, bayramda sevgiliden!
Utangaç bir tebessüm ve hisli okumalar...
"Bâki selâm" söylenir, satırda son heceden...

Herkes pek çekinirdi ak sakallı dededen!
İkram iltifat eder, Hızır’dı belki gelen!
Sevgi içten yaşanır; örf gelenek, saygı var!
Mütebessim ol, lâkin! kahkahayla gülmeden...

Herkes taşır yanında, hâtıra defterinden.
Ne de masum yazılar, eski mânilerinden...
Ayrılan sayfa için, teşekkür eder dostlar!
Sonra kilitlenir di mahremi kâbilinden...

Anneler bahsederdi, makûs talihlerinden!
Öğüt nasihat alır, anlardık gözlerinden!
Öyle saftı gönüller, bembeyazdı bulutlar;
Edep ahlak öğrenir, çıkmazdık sözlerinden...

Her evin kıymetlisi, ayrılmaz baş köşeden;
Çeyiz sandığı korur, anıları inceden!
Göz nuruna sinmişti, naftalin di kokular!
Ne hikayeler çıkar, sandıkların içinden...

Bu günleri fırsat bil, "ne günlerdi" demeden!
Mutluluğu çağır ki gelmez sen İstemeden!
Aslında her an güzel, mâzi dolu umutlar...
Hâtıralar biter mi? Bize ölüm gelmeden!..