Çocukluk yıllarım hep babasız geçti
Annemle babam kavgası nefretti
Bir arada olmaları pek kerametti
Benim sevgimde,anneme de yetmedi
Kader bu imiş hayata ben küsmeyim
Bu sırrımı arkadaşlarıma demeyin
Ömrüm boyuda içime ben gömeyim
Kalbimin yaralı,izini görmeyin
Bu derdimi çekenle,yaşayan bilir
Amca baba yarısı gibi denilir
Beni duysalardı, kime hak verilir
O zaman anlardım bu söze acep ne denilir
Hep saklandık korku ile hep de kaçtık
Annem kardeşim ve ben köşe bucaktık
Eş dost ve akrabadan çok da uzaktık
Huzur içinde doğru dürüst olmadık
Hasretle geçti,ömrü garip annemin
Bizi istemeyenler artık sevinin
Karanlık geçmişinize gelin kahredin
Bu yaşamın diyetini siz de verin
Annemsiz hayata çok da zor alıştım
Geçmişime baktık ca yaşamamıştım
O günleri artık kaderim sanmıştım
Anneciğim gel sana doyamamıştım
Hayat zor,hayat acı bu mudur kader
Geçmişte yaşadıklarım hep derbeder
Gülmek sana,ağlamak da bana yeter
Kendine gel artık aşık da sabreder
(18.6.2007)
Kayıt Tarihi : 18.6.2007 23:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir arkadaşımın yaşadıkları
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!