HaTıR/aT Şiiri - Reyhan Tataroğlu

Hatırlar mısın
Ey! Sevgili
Bundan bi hayli
Zaman önceydi
Ne kadar da
Severdik birbirimizi
Hiç ayrımız, gayrımız yoktu
Hep el ele gezerdik
Kelepçeler karaborsa idi

Bir gün...
Bir buğday tanesi
Seni ' Ben' yapmadan
Önceydi bütün bunlar
Bunlar hep Onun terekesi
Ama yine de
Kucak kucağa yaşattı
Yetimler diyarında
Habilden Kabile selam ederek
Demedik ki hiç, bunlara ne gerek

Nice tufanlardan geçtik
Nice isyanlara düştükte
Tutan sen oldun
Unutan ben
Kaldırdığın yerden
Bu zamana
Ne oyunlar oynadık
Ne düğünler yaptık
Aşkıyın ateşinde
Ne muhabbetler pişirdikte
Mahallemizin bütün sokaklarına
İnanan, inanmayan ve de
İblisin bütün korkaklarına
Aşure niyetiyle dağıttık

Yeri ve göğü
Dualarla doldurduk
Şimşekler, yıldırımlar habercin
Yağmurlar, karlar müjdecin oldu
Davete icaben
Ahh! Ben...ben...

Sevgili
Seni kaç zaman anlattık
Bedirde, Uhudta, Handekte
Malazgirtte, Fetihte, Fatihte
Çanakkalede...
Elimizde sen, dilimizde sen
Cepheden cepheye
Seve seve...can vere vere
Ya şimdilerde...Şimdi nerde
Sen hep haklısın
Sen ne dersen de...

Sevgili
Senin olmadığın yerde
Huzur yok, mutluluk yok
Keşmekeşlik diz boyu
Dizlerde derman
Gönüllerde ferman yok
Aslını inkar eder olmuş
İnsan soyu

Sevgili
Biz senli günleri
Özler olduk
Rahmetini, merhametini
Adaletini, şefkatini, şefaatini
Düşsün yollara artık
Yollarını bekleyenler var
Seni bekler
Analar, babalar,
Kimsesizler, yetimler
Yolcular, yolda kalmışlar
Kurtlar, kuşlar...
Gel artık ne olur gel...
Ey! Sevgili yar...