Haticem. Şiiri - Yakup Surul

Ben bir Hatice dedim mi duruluyor ortalık
Sessizliğe bürünüyor herkes
Pür dikkat dinliyorlar beni
İçimden çıkan kelimeleri ortaya döküyorum
Sonra tombala misali tek tek seçip cümle kuruyorum
Bu pirincin taşını ayıklamaya benziyor biraz
Zor olsa da böyle yazmak yarım bırakmak istemiyorum
Çünkü hiçbir şey yarım kalmamalı aramızda.
İyice dolu dolu yaşanmalı her şey.
Eksik olmasın ellerin ellerimden
Her dokunuşunda güzel şeyler besliyorum içimde
Hayal kuruyorum inceden, bir yandan gülüşün çekiyor beni sana
Bir yandan da bana bakan eşsiz gözlerin.
Geçen laf arasında seni anlattım arkadaşıma
Ne güzel dedi, sevindim. Kendin gibi birini bulmuşsun sonunda
Allah sana bağışlasın dedi. Öyle bir içten amin dedim ki
Çok ihtişamlı oldu bu biraz. Biraz değil, hatta fazla oldu.
Bana başka birinden bahsetme kızmam fakat kırılırım.
Bazense susarım hem sana hem de üzülme diye yutarım cümleleri.
Korkma bir gün biz tartışırsak kusmam yuttuklarımı
Kıskandıracaksan onu bilemem işte
Ben öyle paylaşamam seni başkasıyla kusura bakma.
Kendimi düşürürüm gururumu ayaklar altına alırım
Yine de izin vermem başkasıyla vakit geçirmene
Haticem, bak ne dicem koluma gir usulca
Sessizce yap içim ürpersin, titresin
Elim ayağıma dolaşsın isterse
Ben Haticem var o çözer beni derim derinden
Sahiden yapar mısın? yaparsın bilirim seni
Bırakmazsın beni bu kuytu köşelerde
Hapsedersin içinde, istersen et kilidi de ben vururum
Çıkmak isteyen kim içinden
Haticem sen gerçeksin hayal ya da düş değil
Ellerim titremeye başladı, müptezellik gibi bir şey oldu bu biraz
Tut elimden sıkıca neticemiz mezar olsun haticem.