Haticem-4 Şiiri - Rafet Maden

Zaman dediğin bir fırtına gibi,
Esip geçiyor önümüzden HATİCEM.
Korkuyorum alırsa birimizi,
Gözyaşı değil isyanlar da susmaz HATİCEM.

Bırak şu hasretimi sana sarılayım,
İste ömrümce ayaklarına kapanayım,
Kul olmamı iste sana tapayım,
Yeter ki ziyankar olma HATİCEM.

Güleç yüzünden eser bırakmadın,
Senin için ağlarken hiç anlamadın,
Başkasını sevebileceğimi mi sandın,
Son nefesim sensin HATİCEM.

Belki bana sarılır diyerek gelirken,
Gülmeyen yüzünle moralim bozulurken,
Naz mı, çile mi derdini bilemezken,
Bende kahroluyorum HATİCEM.

Bazen sana sitemli seslenirsem,
Sanma ki başkası var hayatımda,
Sen ki benim hayatım, sen ki bir tanem,
Dünyadaki hazinemsin HATİCEM.

Kartal gibi olan yaşantım şimdi,
Öksüz bir kuşa döndü sanki,
Çilekeş oldumsa sebebi belli,
Bitmeyen çilemsin HATİCEM.

Ama olsun, kahretsen de kızamam,
Seni seviyorum öldürsen de ayrılamam,
Sen istemedikten sonra canıma kıyamam,
Zehir olsan da içerim HATİCEM.

İçerim çünkü sarhoş ediyorsun,
Sanki şarapsın kendini aratıyorsun,
Senden bıkamam hoşuma gidiyorsun,
İlk göz ağrım sensin HATİCEM.

RAFET'e verdiğin bu ağır hasretin,
Gelir birgün sabır da cinayetin,
Bilmiyorum yoksa cesaretin,
Kapa gözlerini aç kollarını HATİCEM.

2003