Haticem Şiiri - Osman Beyoğlu

Üç hecelidir ismin Haticem
Dünüm,evvelim sensin. Ey nurudidem.
Gözlerin pırıl pırıl, parlak ve canlı,
Bana baktığında heyacandan konuşamaz dilim, ama dirilirim, adeta olurum capcanlı.
Ahhh der dururum Haticem...
Ömür tükeniyor, elde avuçta sen yoksun.
İşte budur neticem.
Uyanıp sarılınca duvardaki resmine,
Ciğerlerime hayat verir adeta, denizden esen meltem.
sen yoksan, kaybolmuşsan, hiç var olmamışsan,
o vakit kanar kabuklu yaralarım.
Teselli eder dururum kendimi, sürsem bile fayda vermez merhem.
Ahh Haticem, içim sarsılır, duvardan duvara çarpar haykırışlarım,
Susturamaz kimse çığlıklarımı, sallanırım.
Damarlarımdan akar da akar, koyu bir tonda özlem...
Feryat ve figan sesleri dağlarda yankı olur,
İşitilmez dediklerim, şaşırırım buna, sanki herkes olmuştur lalüebkem...
Seviyorum seni Haticem, dediğimde mis kokar odamdaki çiğdem.
Gönlüm gönlüne ses olsun, duy bu dediklerimi,
Her uyandığında bu sözcüklerim düşsün üstüne şebnem şebnem