HATİCE NİNEM
Elin nasır tutmuş, Hatice Ninem
Yaşamın ağırlığı binmiş sırtına
Elinde orak ot biçerken
Çalışırsın ceylan kıvraklığında
Karışıyor alın terin gözyaşlarına
Geçen yaz böylemiydi? Halbuki
Sen ocak başında çorba pişirirken
Çiğerinin yarısı oğlun Hasan
Tüm gücüyle sallıyordu orağı
Otları topraktan delercesine
Canını yavrusuna kurban vermişti gelinin
Gelin yadigarı yavruyu kucağına koyup
Gitmişti Hasan'nın yiğitçe askere
Dönecek derken beklerken yollarını
Ümidin, hasretin yok oldu yiğidinin ölümüyle
Dur! Hatice Ninem biraz soluklan
Ver orağı birazda benim elime
Birgün benim, yarın diğer köylülere
Hepimiz senin kucağında büyüdük
Sevgiyle yasladık başımızı gögsüne
HÜLYA DAL
Hülya DalKayıt Tarihi : 6.10.2006 12:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bizi büyütüp yürüten,
Onları şiirle de anlatabilmek ne güzel.
Sevgiyle nutlu kalınız.
Ver orağı birazda benim elime..........................
İmece usulü paylaşmak acıları.
Kutlarım kalemi.
TÜM YORUMLAR (4)