HATİCE'NİN YAŞAM MÜCADELESİ..
Merhaba saygıdeğer gönül dostlarım. Diğer kader arkadaşlarım gibi anlatıma değer bende bir şeyler yaşadım. Kanser rahatsızlığımdan dolayı almış olduğum Kemoterapi henüz yeni bitti. Kansev derneği üyeleriyle tanışınca benim durumumdan dahada beter olanları dinledikçe kendimce moral bulmaya çalıştım. Dernek üyelerinin hayat hikayelerinin kitaplaşacağını öğrenince bende duygularımı aktarmak istedim.
Ankara'dan Isparta'ya yol alıyorum. Çok sevmiştim, evlendim ama kabul görmedim, asla mutlu olamadım. Yarı baygın, yarı gözü açık bilmiyordum beni ne bekliyor. Dört yaşında bir yavrucuk yanında iyi ki iyi insanlar var, otobüste onu sevenler oldu ama onu bile düşünecek halim yoktu. Çok hastaydım..Sağlam gittiğim Ankara'dan harabe bedenle ayrılıyorum., ağlamayı bile unuttum, kaderimle baş başaydım.
Kalbimi orada çok sevdiğim eşimde bırakmıştım.Anne olunca bir çok eziyetlere katlanmak zorunda kaldım. Yavrumun varlığı da tüm eziyetleri ikiye katlamıştı. Bana kısır gelin lakabı takılırken yavrumun varlığını hazmetmeyenler çalıştığım halde çocuğuma bakmak istemediler. Rahatsız olunca sütüm ancak iki ay yetti. Bedenim kurudukça eşimde evimden kovup eve başka kadın getirmişti . Bu ihanete ancak 7-8 ay dayandım.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta