Hatice Naime Karadağ Şiirleri - Şair Hat ...

Zulmetten bezdiren kaç küsur yaşla
Vurdunmu azından döşün sevdiğim
Fermanlar yazdıran o kalkık kaşla
Akıyor gözünden yaşın sevdiğim

Yüreğin çok güzel mevlam biliyor

Sensiz bu dünyada yaşanmaz dostum
Kurumuş çeşmeler dolmuyor destim
Senle yaşamaktan ümidi kestim
Aşkımız mazide kayboldu yarim

Göremez olmuşum doğan güneşi

Çevirip ömrümden hergün bir yaprak
Günleri aylara katamaz oldum
Umudum üstüne atıldı toprak
Yükümü tüccara satamaz oldum

Türlü yalan ile kavlim bozuldu

Ne güzel gülüşün var
Canım senin olsun yar
Sensiz ömrüm nede zor
Ne zaman gelecen yar

Dağda gezer canan lar

tüm ömrünü adamış insanlığın uğruna
dört bir yana koşturur ferman senden tabibim
yaradan kudret vermiş vekil olmuş doğruna
hastalıklar mevlamdan derman senden tabibim

özüyle küs olanlar huzurunda dinlenir

Hırçın deniz idim sende duruldum
Sevda dolu idim sana vuruldum
Yarim yüreğinde tahta kuruldum
Kalbim aşka hedef sözle vuruldum

Ötsün tüm bülbüller yarim gelecek

Nasıl bir sevda imiş erenler aklım şaştı
Benim yarim sevdası dağı tepeyi aştı
Ömrüm heba eyledim sevgim yare yakıştı
Değmen benim derdime yaramı yarim açtı

Yandı kavruldu gönlüm bir sevdaya bulaştı

Düştüm yar yoluna yolum yan gider
Nasıl bir sevdadır akıl almıyor
Döndürür kıblesin kendinden yana
Bilmezki rabbimden kıblem yok başka

Sanki birgün bana sefalar vermiş

Özünün karası vurmuş yüzüne
Fırsatları kollar şerefsiz nefer
İftira kaynaşır her bir sözünde
Mendebur cenabet şerefsiz nefer

Tanrıdan misafir ilçene gelen

Sevda ak kuş olup kalbe dolanda
Yürek sevdiğine gönül lü gelir
Ak göğsümü yare siper edende
Her çile cefası yar hoşa gelir

Ağlayanda deli gönlüm yabanda