Hatice Kartaloğlu Şiirleri - Şair Hatice ...

Ömrümün bu vaktinde seninle sınıyor Tanrım beni,
Sabırsız bana sabretmeyi, beklemeyi öğretiyor,
Gökyüzü kadar sevdim seni sevdalım,
Razıyım, insan en sevdiğiyle sınanırmış,
Ama en çok seninle dolu yüreğim acıyor...
Da ya na mı yo rummm..........

İstanbul'u derin bir aşkla severim ben,
Denizi gözlerini, martılar uzaklığını, köpükler hasretini kazır yüreğime.
Kanatır yaramı her denizine bakıp, düşüncelere hülyalara dalıp gidişimde,
sordum bir keresinde;
''Eyy İstanbul, sen olsan beni severmiydin? ''
Ve İstanbul dile geldi:

bir türlü beceremedim şu gitme işini
gitmelerim, hep geri dönüşlerim oldu
her gidişimde bişeyler kaldı sende
bazen yüreğim
bazen içimdeki çocuk
bazen içimdeki aşık kadın

Yağmur çok şey gizler.
Bazen gözyaşı,
Bazen mutsuzluk,
Bazen birikenleri siler götürür.
Sahi götürürmü?
Biriken gözyaşı dolu mutsuzlukları?

Bazen kalbin deli gibi atar
Çook uzaklarda olup yanında olmayan yâr için
Bazen sever deli gibi gönül
İnatla herşeyi ama herşeyini paylaşmak istediğin yoldaş için
Yer gök yeşil mavi herşey anlamsızdır
Gidipte bir türlü dönmediği için

Eyyy ruh-i mücerredim;
Nedendir bu koyduğun engel saadetime?
Çok şey istemedimki senden.
Biraz sen;
Bir yudum da su gibi akıp giden hayatıma demm...

sessizliğim küs olduğumdan değil
yorgunluğumdan, kırgınlığımdan
boşuna dememişler
''gönül yorgun düştüğünde
yürek dilsiz kalırmış''

bana hep seni unutmamı söylediler ya...
varsın desinler tüm bildiklerini
varsın ayıplasınlar seni ve beni
kim verebilirki
yüreğimdeki bu dolu dizgin sevda çiçeklerini?

nasıl et tırnak ayrılmaz
nasıl ki anne aşıktır çocuğuna
ben de seni öyle sevdim
o yüzden her gidişinde can çekişirim...

Sen, hayatımın sebebi
Sen, yaralarımın ilacı
Sen, tanrıdan tek dileğim
Sen, can kafesim
Rüyalarım, toz pembe hayallerim
Neşem, sevincim, hevesim