Ne söylesek, ne yazsak anlatmaya yetmeyecek
içimizi böyle tıka basa kaplayan,
kocaman sandığımız yüreklerimizin bu isli-tozlu,
bu kırık-dökük anıları ve belki acı çekmemek için
gözümüzün önünden kaldırıp attığımız
düş kırıklarımızı biriktirdiğimiz odacıklarına sığmayan
yüreğimi üşüten bozkırın kışı değil
sarı bir yalnızlıktı ankara, mat ve soğuk
varmıyordu yokuş aşağı sokaklar denize
yeşile dönerken, sarıya hiç mavi katılmamıştı...
güneşin bronzluğu takılmadı kimsenin gözüne
ve geniş balkonları yoktu evlerin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!