SONSUZDA KANMAK
Gönül yıkan kullar bizden değildir.
Kabedir kıblemiz, dönenlerdeniz.
Nefret eken kullar bizden değildir.
Aşk sacında her dem yananlardanız
Sudan Daha Durudur
Hayellerin Kafesi
Sevgili abgüncüğüm
Bugün her zamanki kadar hüzünlüyüm
Batan güneşi gördüm ufukta
TENLER DOSTUDUR TOPRAĞIN
De ki devran döner mekan devrilir.
Senin sandığın ten kumla yoğrulur.
Yerde yatan cümle canlar doğrulur.
İnkâr eden kullar bizden değildir.
Esiyor bâd-ı saba, dalda yapraklar dertli.
Ellerin derdi yokmuş, benim yüreğim dertli.
Derdin dermanı Yâr’de, Gül’ün meskeni serde
Vuslat hayali zorda, Dost’a ermeyen dertli
YÂRE KAVUŞMAK
Yastıklara ağır geliyor başım.
Hasretin hazinem gönlüme doldu.
Gül yüzlü yârimi ezelde gördüm.
Kavuşmak hayâli ebede kaldı.
YAR- İ MUTLAK
Yar-i mutlak sensin ey yar, elde vefa yok.
Gül derdinle yanmış, lâldır; gülde sefa yok.
Hasta düştü gönül, inler elem-i aşktan.
YOLCULAR MENZİLE KAVUŞUR BİR GÜN
Sonsuz bir ezaya mahkum olursam,
Yaptığım işlere yor deli gönül.
Menzile varmadan düşüp kalırsam,
Halimi yollara sor deli gönül.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!