02 model bi maraşlı karalıyo şimdilik gün gelecek yazacakta çırak şair olmaktan gurur duyar
Sen aydınlığıma gölge olurken
Ben ruhuma sinmiş senle uğraşırım
Sen düşünceme mani olurken
Ben senden kurtulmanın yollarını ararım
Bir kış akşamı sokaktayım
Ayaklarımın altında asfalt
Gözleri yanıltan beyaz ölüm
Kimine göre kış kimine göre mahkumluk
Bir kış akşamı sokaktayım
Kapattım gözlerimi dinliyorum
Açınca göremediğim sözlerini
Sonra hissediyorum tenini tenimde
Bir tarifsiz duygu sardı yine sayende
Birden susuyorum gürültülü şekilde
Bu olanlar hep senin yüzünden diye
Ruhum mu incitiyor anılarımı
Sorsam ne yaptığının farkında mı?
Sanki küsmüşüm kendime
Acaba nedenini sorsam mı?
Bana küs olanla konuşmam
Yine sabah oldu sanırım
Düşünceler akın ediyor zihnime
Desene başladı yine sonsuz silsile
Buda yetmezmiş gibi seni arıyorum sokaktaki yüzlerde
Aklım bazen gidiyor
Yazmayı aşmış şairlere
Onlar için yazman nasıl bi his diye
Çok mu sıkıcıdır onlar için hayat
Hadi gülelim biraz desem bile
Neyse güneş doğdu yine
Gürültülü şekilde susma bana:
Tavrın ses getirse de dudakların kıpırdamadıktan sonra
Kulaklarımı acıtır varlığın
Bu gece yüreğim yine cam kırıkları
Anlamıyorum ne dünyamı nede insanları
Herkesin kalbi sanki inci sandıkları
Bir ben mi görüyorum kara elması
Sevgiye kapattım sanıyorum kapılarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!