Hatice Aydın Şiirleri - Şair Hatice Aydın

Karanlık odamı aydınlatan

Minicik bir mum

Denizden esen simbad

Sevgilerin en ulusu en yücesi



Hangisidir diye sorarsanız

Ağlamak istiyorum

Bilir misiniz ağlamayı?

Keşke bende bilseydim.

Gideceğim bu diyardan.

Ardıma bakmadan

Kim olduğumu,

Fırtınalar kopar içimde

Kimse bilemez bunu

Dışı roman havası

Gecenin karanlığında aydınlatan

Güneş gibi yüzünü görmek isterdim

Bahçeden ılık bir rüzgarla esen

Bu gün maskemi çıkardım

Bu gün ben ben gibi oldum.

Ben ben olunca kimse kalmadı

Bir böcek, bir çiçek,

Bir çocuk, bir kadın,

Bir adam, bir ana,

Yine güneş doğuyor

Dağların ötesinden

Kızıl alevler saçıyor

Özgürlük hayat demek

Yaşam demek ama

Ben yaşamıyorum ki