Hayatımın en iyi yıllarında,
yirmili yaşlarda.
Her şey toz pembe bana,
sanki ölüm yok bana.
Gelmişiz otuz beşine,
Hisarları, sarayları, o muhteşem camileri,
hiç bir yerde bulunmayan o güzelim eserleri.
Kanunisi, Yavuzu ve büyük Fatihi,
bunlar bize Istanbulun tarihi.
Taşı, toprağı altın diyenlere inat,
Yaşımız olmuş otuz
Bir bakmışızki yokuz
Çileli yada çilesiz yaşamışız ama
Her harükarda geldigimiz nokta
Mahşerin tam ortasında .
Nerde o eski dürüst insanlar?
Hatırladıkça benim yüreğim sızlar.
Şimdi bakıyorum halimize,
Sanki devrimiz cahiliye.
Merhamet kalkmış ortadan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!