Hatiçe Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

düşmüşsün artık şabanın diline
vay senin haline artık hatiçe
kozların artık onun ellinde
vay senin haline artık hatçe

duman tütüyor kapanmış baça
anan ekmekleri vuruyor saça
tek rakibin senin kemal tanca
ayakabıda bir numarasın hatiçe

birini bulmuşsun yemiş on kattı
ayağında ayakabı yok kapısında iti
şabandan kaptın güzelim saatı
artık bakar durursun hatiçe

pohcaları üçer beşer götürdün
iki tabağı kaşla göz arasında bitirdin
koça diye diye gençliğini bitirdin
biri karına çıkar birğün hatiçe

hayat tatlı değil çok açı
meyve vermezki aşkın ağacı
şaban bulmuş sana mesleği aşçı
yaşar gidersiniz beraber hatiçe

şaşmayaçaksın doğru bildiğin yolldan
mememusun sen şimdiki halinden
hediye kazak inmedi beline kolundan
azıçık zayıfla artık biaz hatiçe

haşat olmuş şabanın arkası
sütlü nuriyedi biliyorsun tatlısı
bu kadar olma koça meraklısı
birinin ellinde mırdar olursun hatiçe

siğarayı bıraktım içiyorum puro
her sevgiyi kaldıramaz bulduğun kıro
akyakalı şsiz gücsüz müş mıro
sevdalarına dikkat et sen hatiçe

çok çıkma üşürsün sen çama
ayak kabılara baban yapıyormuş yama
ayakabıyı itelemişsin duydum kasma
üç yıllık ayakkabıyı satmışsın hatiçe