Hatice Şiiri - Osman Erdoğmuş

HATİCE

(Alper’e)

Söyleyiş tarzında bile
Bir incelik bir nezaket
Ve bir vakar var
Bütün ihtişamıyla
Coşkusuyla
Heyecanıyla
Sardı benliğimi
Ne efsunlu bir hece
Hatice

Üzerinde beraber yürüdüğümüz
Yollar yazsın tarihi
Hava,şahitlik yapsın sevgimize
Rüzgar,benden aldığı aşkla
Dalgalandırsın saçlarını
Öte yandan
Dağlara taşlara haykırışlarımı
Taşısın yüreğine sessizce
Hatice

Umudum gül olsun
Yanağına konsun
Güller açsın yüzünde
Zaman,senden aldığı
Tebessümü ve kokuyu
Geri getirsin bana
Çekeyim içime hasretle
Soluyayım seni
Hem gündüz,hem de gece
Hatice

Sabrımın üstüne
Karanlıkları yırtarak
Doğsun güneş
Başımda sevda yelleri
Yüreğimde ateş
Senin sevgin odun
Kirpiklerin kibrit
Bakışlarınla yak beni
Derinden ve gizlice
Hatice

Seninle geldi bahar
Senin varlığınla anladım ki
Şu yalan dünyada
Yaşamak için bir çok neden var
Hayatım yeşillendi
Bir kuş hafifliğinde hissediyorum kendimi
Sığamıyorum yeryüzüne
Uçmak istiyorum sonsuza doğru
Seni sevdikçe
Hatice
Osman ERDOĞMUŞ

21 Nisan 2003
Adp