Çocukluğum geçiyor aklımdan...
Ne zor günlerdi Allahım.
Hatay İlkokulu’nda kara önlüklü,
yırtık yakalı fakir bir çocuk olmak.
Oyunlara katılamamak,
Her teneffüs kantine bakakalmak.
O kalabalıkta bile garip bir yanlızlık.
Bildiğin sorulara bile parmak kaldıramamak nedir bilirmisiniz hiç.
Utandığım, parmak kaldırmak değildi aslında, öğretmen tahtaya kaldırdığında tüm sınıfın pantolon yamalarımı, yırtık, yamalı lastik ayakkabılarımı, çorapsız ayaklarımı görecek olmasıydı sanırım...
Oysa ustaca saklıyordum onları ben,
arka sıralarda... 😭
Kayıt Tarihi : 16.11.2024 10:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!