Hatay gibiyim enkaz içindeyim...

Hatay gibiyim

Yani darmadağın enkaz içinde,
Her bir yanım yıkık, dökük...
Sağımı toparlasam,
Solum dağılıyor.
Yüreğimde oluk oluk çatlaklar,
Ne sargı tutuyor,
Ne sıva...

Dedim ya, Hatay gibiyim,
Yara içinde —
Yıkılmış üstüme tonla dert,
Nefes alamıyorum,
Ciğerlerime doldu toz.

Bağırıyorum, avazım çıktığınca,
Duyanım yok — işitenim yok.
Enkaz içindeyim, her yanım harap,
Yani Hatay gibi yıkığım,
Yare bere içinde —

Kimi zaman geceye sarılıyorum,
Sessizliğin koynunda yalnızlığımı fısıldıyorum,
Kelimelerim boğuk,
Gözlerim yaşlı bir şehri andırıyor.

Kırık sokaklarımda yürürken,
Hatırlıyorum güzel günlerimi,
Gözlerimde biriken hasret,
Ve ellerimde dağılan umutlarımı.

Yine de bir köşede kalmış küçük bir ateş,
Sönmek bilmeyen bir inatla yanıyor,
Belki de yıkılmışken bile,
Yeniden doğacak güç burada saklıdır.

Ama şimdi,
Yıkılmışım, kırılmışım,
Hatay gibi darmadağın,
Yaralı, sessiz ve çaresiz —
Ve yalnızım...

Duyuyor musun?
Bu sessiz çığlığı,
En derin enkazın altında kalan,
Bir kalbin çaresizliğini?

Belki de zaman,
Yaralarımı sarmak için değil,
Acıyı anlamak içindir,
Ve ben,
Hatay gibiyim —
Kırık ama direnen,
Yıkık ama var olan...

hatay gibiyim....
Sesimi duyan varmı?..
çağrısına burdayım diyemiyorum
onca yükün altında
yapayalnızım...

@dsız...
12 Ağustos salı 2025..