Hatasız Topuklar Şiiri - Ömer Dalman

Yazın cehennem sıcağında, o otobüste
serinlemek için ayakkabısından yarım kurtulan
o hatasız topuğu gördüm ya;
artık günümün adrenalini hepten yüksek gider!

dokunsam dokunamam
bir şey desem diyemem
kimdir, nedir, nasıl biridir bilemem.
derdimin tek kelimesini anlatamam.
önümde kapı mı açılır, yüzüme demir kapı mı çarpar?

hiçbirini yapamasam da, o kadar heyecanlı ki! ..
ben alırım alacağımı
benlik bu, hayal gücü ile işler
fişini çekemezsin ki? !
geçer dalgasını kendi bildiğince...

yol boyunca geçtim dalgamı
besledim ruhumun karanlık köşelerini!
ama mert çocuğum;
teşekkürümü o bilmese de
topuk sahibine yolladım kafadan!
hisseder, hissetmez
anlar, gülümser veya azarlar
onun sorunu...

serinletmek için çıkardı o topuğu belli
kız masum, ama iflah olmam ki ben
kendimi bildim bileli tersini anlarım!
çünkü fena halde
o topukların müptelasıyım! ..

yazın cehennem sıcağında
herkes iş yerine varmanın derdinde
bense dikmişim gözlerimi yandan yandan.
kahretsin, yol bitecek birazdan
topuklara veda
yeni güne merhaba.

aklım yine herzamanki gibi bir umut
bir sonraki sabahta...

(Ağustos 2006)