Hatalardan doğmakta neymiş?

Hayatın hüznü bindi gam yükümün üstüne,
Sarhoşça yüzerken bahtımın dolu dizgin dalgalarında,
Sanki hüzünlerle boğuluyordum sandalımda.
Sonra birden bende ki beni hissettim tekrardan,
Adeta yeniden doğmuştum, hatalarımdan!
Hissediyordum,
Hatta elimi uzatmış, birde dokunuyordum.

Anladım ki, yapılması gereken,
Ders almaktı gam yükünden.
Asla bırakmayacaktı seni, içindeki sen,
Ona olan inancını sen terk etmeden.
Hatalardan doğmakta neymiş!?
Insanoğlu küllerinden bile doğarken.