Hatalar Şiiri - Furkan Aslan

Etrafım da nergis,gül, papatya,
Dökülüyor yaprakları bir boranla,
Hata ne büyük imiş,
Savruluyorum köhne bir sandalda,

Asrın en büyük günahı,
Bir hatanın gerçekleşmesi,
İnsalar öyle kırılgan duygusal ki,
Tanrım affet nasıl kırdım bir kalbi,

Sabahlar artık doğmaz günlerden ,
Kuşlar ötmez oldu güneşin ekseninden ,
Sen ne beyhudesin ne boş ,
Bir çocuğun umdusun düşülerin de ,

Sözlerim kırdı belli ki kalbini ,
Ben gökte yalnız süzülen bir ebabilim,
Tanrı inansın ki ben ,
Affet hiç öyle demek istermiyim,

Bir sözün, ilk mısrası kadar özelsin,
Güzellik beyhude bir çaba,
Kim olmuş ki güzellikten yana,
O güzelliğin için de akıl olmadıktan sonra,

Söylemez mi hatasıni anlayan insan,
Bak Freud bile demiş aklını kullan ,
Bilmem hatamı affermisin,
Oturmaktayım bir banm köşesinde düşünceli,

Renkli diyarlar isterim ,
Zamanın emsalsiz sesin de,
Ey güzel kız ıpıslak bir dalın tepesin de ,
kuş ötüyor yağmurun sesinde ,

Heryer sel her yer boran kalbimde ,
Görmüyor musun ? kahroldum senin güzelliğin de
Hatalar da affedilmez mi ,
Fani dünyanın çevresinde,

Kör kütük yürüyorum yollarda ,
Bir dilenci elinde solmuş bir gül merhaba ,
Umutsuluklar ceddesi,
Ufkun emsali olmayan yolunda ,

Bir gece vakti yazıyorum şiiiri,
Hiç ses yok bakıyorum boş duvara ,
Dışarda bir uğultu ,
Yaprak sesiymiş sana da merhaba ,

Ay sırtını çevirdi gecelerden,
Yıldızlar bile parıldamaz oldu gökyüzünde,
Korkuyorum elemli ve kederli ,
Tanrım gözlerim yaşlarla dolu ırmak misali

Bir kış masalı olsa ,
Keşke insanoğlu hataları yapmasa,
İnsanın doğası işte,
hata yapmadan öğrenebilirmi ki dünyada,

Her hata da ,
Sözle bir kılıç kadar keskin ,
Kırılan kalp toplamaz süpürge getirin ,
Oda olmassa büyüklük sizde kalsın affedin,
Affetmek bir lütuftur,
İnsan öğrenince ye kadar