Siyahtan koyu mor bir şafak vakti
Kimsesiz bir parkın oturdum taşına
Düşünüp,hatalardan hatalara ağladım.
Bilerek üzülmenin gecen vaktine.
Atıp kurtulamadım yalnızlığın,vurgun gibi ıslığını.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
