İçinde nedensiz bir boşluk, gözünde yaşlar
Ansızın kanına giriyor hüzünleri;
Darmadağın ediyor bedenini.
Sonra lanetler dökülüyor dilinden,
Acıyor duyguları, karaya çalıyor sabahları.
Ve anlamsız bir pişmanlıkla kapanıyor son perde;
Ayrılık dileyen dili susuyor,
Buz tutan kalbi çözülüyor,
Karamsarlıktan sıyrılıyor düşünceleri,
Ona koşuyor ayakları.
Nafile çabalarken son baharda;
Bulamıyor sevdiğini.
Sonra uyanıyor uykudan;
Bakıyor etrafına ve anlıyor.
Geriye dönüşün imkansız olduğunu,
Severken yapılan hatanın hüsranla son bulduğunu.
Kayıt Tarihi : 22.4.2007 11:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlknur Çekici](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/22/hata-53.jpg)
VE HATAYI YAPTIMIĞIMIZI KABULLENMEK YERİNE, BU DURUMU İRDELERİZ.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK.
PAYLAŞIMINIZA TEŞEKKÜRLER
Sonra uyanıyor uykudan;
Bakıyor etrafına ve anlıyor.
Geriye dönüşün imkansız olduğunu,
Severken yapılan hatanın hüsranla son bulduğunu
Harika bir şiir okudum yüreğine sağlık kutluyorum tam puan
TÜM YORUMLAR (3)