Hata Şiiri - Melek Özgöz

Gözlerine göz koymuştum ben senin
Yıldırımlar düşüyordu üstüme
Senin haberin yoktu..

Hasretini gönüllü kabul etmiştim
Ömür boyu senin için yanacaktı ateşim
Sen bilmiyordun..

Ben sana baktığımda rotasız bir gemi gibi
Kalbinin yolunu arıyordum..
Dalgaların beni boğarken
Sen çığlıklarımı duymuyordun..

Sabahları seni görme heyecanıyla uyanırken
Kalbimin sesiyle aşk şarkıları besteliyordum
Sen hiç hissetmiyordun..

Yanına gelip canını canıma katmak isterken
Buzgibi halinle benim
İçime saplanıyordun..
Çok kanıyordun o zaman
Ama yaramı sarmıyordun..

Senli ama sensiz her gün batışında
Güneşle birlikte bende kararıyordum
Seni görmemek endişesiyle ağlarken ben
Gözyaşımı silmiyordun..

Belki sen düşünüyordun
Seni benim sevme ihtimalimin hiç olmadığını
Sana yaptıklarımın sadece
Şefkatten olduğunu
Ne çok yanıldın halbuki
Sevmediğimi sanarak seni..

Ben çok sevdim uzaktan öylece
Usulca yanaştım yanına
Sen hissetmedin.

Ben sana gelmek istedim defalarca
Bana kapını göstermedin..
Bir hatanın sürüklenen umutlarıyla
Yanıp sönen,
Tek ben oldum

Şimdi içimde bir kör duman
Seni yakıp yoketmek istedim.
Ben senin aşkınla
Kendimi zehirledim.
Sen yine öldüğümü farketmedin..

11.03.2005 19.20