Hastayız Dedik Ya...

Başım ağrıyor, dişlerim hep isyanda,
İsyanı bastırmaya gücüm yetmiyor.
Bademler şişmiş, patladı patlayacak
Gıcık yaptırıp öksürtüyorlar.
Karaciğerin zaten bahtı kara,
Ellerim düdüklüde kaynamış gibi.
Eklemler birbirine eklemiyor artık.
Mide desen Ortadoğu’ya dönmüş.
Arka taraf ötürüğünü tutamıyor,
Ön taraf desen sebil çeşmesi,
Kollar düşmüş omuzdan, kalkmıyor.
Parmaklar desen kıpırtı yok.
Bacaklara yük fazla geliyor.
Dizler baston olmuş bükülmüyor.
Ayaklar içe dönmüş, çarpılmış,
Beyin takımı kısa devre yapmış.
Kalp yağsız kalmış, gıcırdıyor.
Böbreklerin işi sidikten.
Bağırsaklar, trafikte uzun yol gibi,
Gözler desen patlamış lamba,
Burnunda da iki okka sümük,
Ağız, çürük diş deposu,
Surat asık, pejmürde, sivilceli.
Bunun son kullanma tarihi geçmiş.

Kıyafetine bak sadaka ver.
Yalın yapıldak yola düşmüş.
Görenler “dervişin biri” diyormuş.
Gittiği yer, yer değil, çukur.
Aldığı nefes de beleş, fazladan,
Kendi halinde garibin biri.
Zabitler görse kesin alır,
Sorgusuz sualsiz yirmi yıl.
Ağzında iki kelime olurmuş:
Ya sever, ya da sövermiş.
İki kızı bi de karısı varmış.
Allah onlara sabır versin.
Sevmeye kalksan yanlışlıkla,
Eldivenle sevilmez nalet.
Çorapları da kokuyormuş, leş gibi.
Pabuçları çöpten bulmuş.
Yirmi liralık takımı da bit pazarından.
Yakışmış ama. Ütüsüz ya idare eder.

Çukurun birine düşse, çıkamaz,
Debelenir duru içinde mendebur.
Sesini de kimseye duyuramaz.
Günlerce bekler durur orada.
Kaybolduğunun farkına bile varılmaz.
Biri rast gele bulursa, belki.
Bir zaman sonra devlet arar,
Allah’a can boru varmış diye,
O borç da yapılandırılmıyormuş,
Bir de vergisi, damgası, kdv’si, ötv’si.
Vergi kaçırmadan bir de mapusa düşer.
Ve çukurda kala kalır öylece.
Bir zaman sonra bir haber basında:
Çukurda insan kemikleri bulundu.
Bu garibana birileri ilk defa “insan” dedi.
O da kemiklerine…
27315-MANİSA