Hastayım sanırım
Elim kalem tutmuyor bu aralar
Gözüm ise pek seyriyor
Tabi bir de amaçsızca konuşup
Susmam var yine nedensizce
Cümlelerim ise bitmiyor yüklemlerle
Hep eksik kalıyor bir tarafı
Kaybettiğim benliğimle
Anlayamıyorum olanları,
Düşünce yetim?
Rastlamadım kendilerine uzun zamandır.
Sadece bir şey düşünebiliyorum
Eh ona da düşünmek denirse.
Daha çok bir saplantı.
Yıllardır umurumda olan bu dünya
Artık bana yalnızca bir simgesi olarak geliyor
anlamsızlığın
Ben beni reddettim
Onunla bir bütünüm artık
Her şeyimi kaybetmeme rağmen
Garip bir şekilde mutluyum
Bu arada daha yeni öğrendim
Buna aşk diyorlar
Dünyanın en güzel hastalığına
aşk adını veriyorlar
Ve bu durumda da ben
kurban
oluyorum
Bağışıklık sistemi çökmüş
Bu virüssüz yaşayamayacak olan
Dünyanın en mutlu kurbanı..
Kayıt Tarihi : 17.6.2005 12:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!