Hastaya Doktor Gerek

Sessizlik içerisinde uyuyan vücuduma çare ararım,
Doktorum sensin, ilacım sen,
Ya ben kimim
Gönlünün ateşi çıkmış durgun çocuk,
Yalnız değil ama kendini yalnız hisseden,
Kendi derdini dert zanneden durgun çocuk.
Gözleri seni arar, uzağı göremeyen gözleri,
Artık yaklaş’ta net görelim o güzel gözlerini,
Sessiz, hasta ve durgun çocuk.
Doktor gelmezse halin nice olur sessiz çocuk.
Ateş, kendiliğinden söner’mi su dökeni olmayınca,
Elbet söner, ama geç ve acıyla,
Bu acıyı bu hasta çocuğa yaşatacak kadar zalim olma ey güzel Doktor.
Başka ateşte yanmaz senin ateşin yanarken bu gönülde,
Senin ateşin ya sönecek, yada ölene dek devam edecek kalbimin ıssız derinliklerinde,
Ateşi söndürecek olanda sensin harlayacak olanda,
Söndürme şu şevkle yanan ateşi ey güzel doktor.