Hastanenin Penceresi Şiiri - Hatice Atak

Küçük pencereden izlediğim,
Büyük, ancak benimle küçük bir dünya…
Her gün odama uğrayan,
Cılız vücutlu hemşire
Dinmeyen acılar,
Kaybolmayan yaralar,
Eksik bir hayat…
Gençliğimin baharını sonlandıran,
Gözümün ferindeki gülleri solduran
Dört duvar…
Hastanenin penceresi,
Yanında yoktur bu canın değerlisi!
Hastaneme uğramıyor.
Neden arayıp, sormuyor?
Pencereden aşağı uzanan gözler
Hep onun yolunu gözlüyor.
Şu kısacık kalan ömrüm
Onsuz tadını bulamıyor.
Penceremin manzarası
Susuz çöllere dönüyor…