Hastanede Günüm Şiiri - Sucay Solmaz

Bugün günlerden dört Nisan ikibinyirmibeş.
Kalbimde dinmeyen bir çarpıntı oldu bana eş.
Doğmayacak sandım Sabah olunca güneş.
Sabah olmadı, gecem oldu bana kabusla eş,

Yatırdılar yoğun bakıma sessiz mi sessiz.
Geçmedi ne dakika, ne saat sensiz ve sissiz.
Ağladım sabaha kadar içimden kalbim hissiz.
Sabah olmadı, gecem oldu bana kabusla eş,

Gün oldu ikibinyirmibeş beş Nisan.
Dört duvar arasında ne zormuş insan.
Düşünceler bitmiyor, geçmiyor zaman.
Sabah olmadı, gecem oldu bana kabusla eş ,

Toplanmış akraba, komşu görünce duygulandım.
Sessiz sessiz içimden yalnızca ağladım.
Düşündüm bir an,aklıma karaları bağladım.
Sabah olmadı, gecem oldu bana kabusla eş ,