Hastanede Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Günlerden yirmi dört şubat,

Sene ise ikibin on.

Bu şiiri yazıyorum;

Manheimde hastaneden.

Bir kontrol için gelmiştim,

Neckarsulumden buraya.

Telefon için eş, dost;

Hep girdiler sıraya..

Gurbet elde hayat zordur.

Hele hele hastahane.

Rabbim kolaylıklar versin:

Darda kalan her kuluna..

Güler yüzlü bir doktor,

Beni muayene etti.

Bir tercümanla beraber;

Yarın geleceğim dedi…

Elbet kolay değildir,

Hastahanede kalmak.

En çok insanı yaralar;

Dostlardan ayrı kalmak.

Küçük Bedirhan bile,

Geçmiş olsun diledi.

İşte o zaman benim;

Boğazım düğümlendi.

Çok şükür Allahıma,

Ağır hasta değilim.

Arayan her dostuma;

Çok teşekkür ederim.

İnsan ömrü dediğin;

Nede çabuk geçiyor.

Hiç farkına varmadan:

Günlerimiz bitiyor…..

İyi kullanmak lazım,

verilen kısa ömrü.

Her canlı için gelir: mutlaka yolun sonu.

Rabbim rahmet eylesin;

Giderken bu alemden.

Her şeyini sen götür,

Birşey gelmez geriden.

Üçgünüde geçirdik;

Böylece menhaimde.

Bilemez insan oğlu:

Ne gelecek atide………

25.02.2010 Menheim