Hastane Penceresi Şiiri - Mahmut Cantekin

Hastane koğuşunda pencere dünya gözüm,
Güzelim bahçeleri beton binalar yutmuş…
Bu ağaç kıyımına isyan ediyor özüm,
Büyük servet getiren göğü delen konutmuş…

Bahçelerle yok oldu narinciye kokusu,
Paraya kurban oldu Mersin şehir dokusu,
Bir gün intikam alır doğa ana sokusu,
Aç gözlü hırslı birey insanlığı unutmuş…

Deniz hırçın öfkeli beton dolmuş sahile,
Bir gün tokat indirir beyni mermer cahile,
Yarını düşünen yok ateş düşer dâhile,
Herkes günü gün etme sevdasıyla yol tutmuş…

Gün akşama kavuştu yandı tek tek ışıklar,
Birçok hanede yokluk aşa hasret kaşıklar,
Mersin’in geceleri sizi sever âşıklar,
Yoksulların başında gezen kara bulutmuş…

Cantekin der; pencere dışarı baktım daldım,
Ayrı dert her hanede bu işe şaştım kaldım,
El salladım denize dağlara selam saldım,
Yaşamak direnmektir sevda direnç umutmuş…

8 OCAK 2022 CUMARTESİ
MERSİN ÜNİVERSİTESİ GÖĞÜS CERRAHİ BÖLÜMÜ