Hastane Önünde İncir Ağacı

bir türkü demiştin yıllar önce; hüzünlü ve ağlamaklı
yüreğimden vururcasına yaralamıştı beni
oysa türküleri severdim besbelli
yorgunluğumun ilâcı,
umarsızlığımın umarıydı.
hangisini dinlesem dalar giderdi gözlerim
neşeli bir türküde dans eden ben olurdum
yerinde duramayan yaramaz bir çocuk gibi,
saatlerce coşar,saatlerce tepinip dururdum.

yanık bir türkü dinlesem,yüreğimin yangınını duyardım.
içim ezilir,bir buruk olurdu
ne anlatmam olası,ne de başkalarının anlayabilmesi bunu
türküler benden bir parça,
türküler gözüm kulağım,
türküler yüreğim olurdu.

bir türkü demiştin yıllar önce,
ne zaman çalsa sen gelirsin usuma
şu,yıllar öncesinden gelen buğulu ses
'hastane önünde incir ağacı'......
ninem söylermiş, hastalandığında
ağlamışsın,üzülmüşsün,yüreğin yanmış.

şimdi ben dinliyorum o türküyü
senin kokun geliyor gerilerden
sıcaklığını,nefesini,
en çok da yemyeşil gözlerini
özlüyorum anam.
ne zaman o türkü çalsa
ağlarım,dayanamam.
özlemin bir kez daha saplanır yüreğime
bir bıçak gibi..
kanadığını hissederim,
akan kanı durduramam.

hastane önünde hâlâ durur mu o incir ağacı,
doktorlar dertlere ilâç olur mu,
baş tabip gelir mi zehirden acı
bilemem anam ama,
senin yokluğuna bir türlü
alışamam.

ne zaman, sevdiğin o türkü çalsa bir yerlerde
dinlemek acı verir bana,
gözlerim buğulanır
türkü seni getirir yanıma
kokunu,nefesini,
en çok da yemyeşil gözlerini...
dinlemeden de duramam
dayanmak çok zor ve ben
dayanamam,
yokluğuna bir türlü
alışamam!

(20.06.2006-Bursa)
alışamam.

(09.05.2006 yılında kaybettiğim annemin anısına)