Hastane odasında minik bir kuş.
Solgun, bitkin, mahsun ve umutsuz.
Kırılıvermiş kanatları cansız
Hastane odasında minik bir kuş.
Kendi derdimi unuttum onu görünce,
isyan ettim içimden,
bir zaman yutkunamadım,
gözlerim doldu ağlayamadım.
Minicik bir kuş'a kocaman bir dert!
Lösemi...
Ertesi günün sabahı
cıvıl cıvıl buldum onu yatakta.
Pürneşe annesiyle konuşmakta.
'Anneciğim aç penceyeyi taze hava kokyayayım.
Pamuk buyutyaya bakayım
ama kuşyay uçuyoy oysun.
Ha! Bi de, buyutyay kıymızı oysun,
sen kıymızıyı seveysin.
İsteysen ikimiz de o buyutyayın üstüne uçayım,
isteymisin anneciğim?
Ama hava kayanlık, güneş de yok anneciğim,
kıymızı buyutyay da...
Sanki dünya dönüyoy gibi,
hey biy yey kayıyoy sanki!
Tut beni anne, tut eyyeyimi, sayıl kucağıma
kayıyoyum ben anne...............'
Canhıraş bir feryat!
Oğlum, Çağlarım! ! !
Babası ağlar, ben ağlarım...
Uçuverdi hastane odasından,
kırık da olsa kanatları
son çırpınışıyla
uçuverdi minik kuş,
kıymızı buyutyayın üzeyine.......
Kayıt Tarihi : 4.7.2009 12:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halilcan Osmanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/04/hastane-odasinda-minik-bir-kus.jpg)
kırık da olsa kanatları
son çırpınışıyla
uçuverdi minik kuş,
kıymızı buyutyayın üzeyine.......duygu yüklü ,yaşanmış acı anların feryatları yükseliyor dizelerinizde.allah kimseye böle acılar yaşatmasın,yaşayanlarada sabırlar versin..
kırık da olsa kanatları
son çırpınışıyla
uçuverdi minik kuş,
kıymızı buyutyayın üzeyine.......duygu yüklü ,yaşanmış acı anların feryatları yükseliyor dizelerinizde.allah kimseye böle acılar yaşatmasın,yaşayanlarada sabırlar versin..
Hastane odasında minik bir kuş.
Solgun, bitkin, mahsun ve umutsuz.
Kırılıvermiş kanatları cansız
Hastane odasında minik bir kuş.
Kendi derdimi unuttum onu görünce,
isyan ettim içimden,
bir zaman yutkunamadım,
gözlerim doldu ağlayamadım.
Minicik bir kuş'a kocaman bir dert!
Lösemi...
Ertesi günün sabahı
cıvıl cıvıl buldum onu yatakta.
Pürneşe annesiyle konuşmakta.
'Anneciğim aç penceyeyi taze hava kokyayayım.
Pamuk buyutyaya bakayım
ama kuşyay uçuyoy oysun.
Ha! Bi de, buyutyay kıymızı oysun,
sen kıymızıyı seveysin.
İsteysen ikimiz de o buyutyayın üstüne uçayım,
isteymisin anneciğim?
Ama hava kayanlık, güneş de yok anneciğim,
kıymızı buyutyay da...
Sanki dünya dönüyoy gibi,
hey biy yey kayıyoy sanki!
Tut beni anne, tut eyyeyimi, sayıl kucağıma
kayıyoyum ben anne...............'
Canhıraş bir feryat!
Oğlum, Çağlarım! ! !
Babası ağlar, ben ağlarım...
Uçuverdi hastane odasından,
kırık da olsa kanatları
son çırpınışıyla
uçuverdi minik kuş,
kıymızı buyutyayın üzeyine.......
Halilcan Osmanoğlu
***şiir bahçenizden ayrılamıyordum ki...işte bu şiir bitirdi beni...bunun üstüne daha ne okuyabilirim ki...
gözümde yaş/yüreğimde acı/burukacı...kelimelerin kifayetsiz kaldığı ANlardayım...
gecemin şairi oldunuz...sizi okumaya devam edeceğim....şiir listemin en en en lerindesiniz...
tampuan...+...antj....tşk.ler...
TÜM YORUMLAR (10)