Hastane Odası Şiiri - Mesut Beşevlek

Bir hastane odasında

Tavana dikmiş gözlerini,

Düşünceli üzgün.

Tek başına gitmek zorunda bırakılacağı bu yolculuk,

Onu düşünceli kılan.

Her sabah onun için doğan güneş,

Biriken onca iş,

İçindeki korku, o can sıkıntısı,

Yıllarca aynı yastığa baş koyduğu,

Ya iki küçük yavrusu,

Çekecek misiniz şimdi sizde,

Hiç bırakmayacağınız o güzel ellerinizi,

Yalnızlığını aldı gitti yolcu,