Hastane Odaları Şiiri - Güvenç Gürses

Odalar,
Sıra sıra dizilmiş hastane odaları.

Kiminden sızı
kiminden haykırış
kimindense ızdırap,
yumak olup
yankılanır koridor boşluğuna.

Kiminde vitiligo, sarılık, tüberküloz
Kiminde kanser, sara, crohn
yarışırca
ızdırap verir biri
feryat ettirir öbürü.

Hastalar toplanır akşam olunca;
kimisi,
sıkıntıdan kaçarcasına tekerlekli sandalye,
kimisi de destekle toplanır, koşarcasına.

Birisi söze başlar;
Seninki ne?
Öbürsü anlatır;
Bende dert çok…
Söze karışır birisi;
Amcamda böyleydi gitti zavallı.
Kaşları çatarak bir başkası;
Hastaya umut ver, boş boş konuşma.

Birisi söze başlar;
Kaç gün yatacaksın?
Öbürsü ah çekerek anlatır;
Bilmem ki,
benim günüm çok gibi
doktorlar bilir.
Birisi hafiften karışır söze;
Ben çok çekiyorum.
Atılır bir başkası;
Şükret, sabır dile, kimler çekmedi ki…
Birisi de,
içine döker derdini
dağlar kadar yığılmış dertleriyle, kendini.

Kimisi öksürür
ciğerlerin sökülerek,
Öbürsü teselli bulur
ben ondan iyiyim diyerek.
Kimisi doktordan çok doktor,
Kimisi teslim etmiş kendini kadere
Her şeye teslim olur.

Kimisi cehennem ateşinde
yanar yandıkça,
Kimisi çarmıha gerilmiş
sessizce inler
ağrılar uğradıkça.

Sıra sıra dizilmiş hastane odaları.
Her birinde ayrı bir ızdırap
ayrı bir sızı,
her birinde ayrı bir beklenti
ayrı bir umut.

(Bu şiir, 13-16.03.2010 tarihlerinde eşim hastanede yattığı sırada yazılmıştır)