Hastane Köşesinde Sessizlik
Yine bir hastane köşesinde,
Gecenin sessizliğinde,
Bir çığlık yükseldi hastanenin duvarlarında,
Bir feryat yankılandı,
"Anne" diye bir ses,
Öyle derinden,
Öyle yakıcı,
Sessizliğe çarpan bir yıldırım gibi.
Duvarlar bile titredi bu acıya,
Zaman durdu, nefesler kesildi.
Bir evlat, son nefesinde,
Öyle içten, öyle çaresiz,
Yürekleri paramparça eden bir sesti bu.
O an durdu zaman,
Dünya bir an sustu,
Koca bir yangın koptu içimde,
Gözlerimde yaş,
Dilim düğüm düğüm.
Bir ocak sönmüştü,
Medet umuyordu.
Ama çığlıklar yalnızlığı boğdu,
Sessizlik çöktü,
Bir can daha kaydı ellerden.
Acı yerleşti kalbin en derin köşesine,
Ellerim titredi,
Sarıldı evladın sesi duvarlara.
Hastane köşesinde otururken,
O çığlık yankılandı ruhumda,
Dinmeyecek, bitmeyecek bir acı gibi,
Her nefes, bir öncekine yara bandı,
Ama ne yara kapandı, ne de acı dindi.
Bir kelime, koskoca dünyayı devirdi,
"Anne..." dedi,
Ve o anda tüm umutlar birer birer kayboldu sessizlikte.
Bir evlat, bir nefes,
Yüreğin en acı çığlığıydı o.
Ve hastane köşesinde,
Koca bir hayat sığdırdım o sese,
Sonsuz bir acının gölgesinde.
Bir adım attım, dünya durdu,
Bir nefes aldım, nefesim yandı
O ses, içimde yankılanıyor hâlâ,
Unutulmaz, silinmez,
Bir evladın son çığlığı,
Düştü yüreğime
Ve ben sadece başınız sağ olsun dedim.
Hangi söz teselli edebilirdi ki,
Annesi ölen bir evladı?
Başınız sağ olsun,
Sustum,
Sustu yer,
Sustu gök,
Sustu hastane,
Sustum.
Geçerken önümden kefenli bedeni,
Hayır, hayır, düşünemem bunu.
Bir damla yaş ıslattı yüreğimi,
Ve ben susmaya devam ettim.
Beni susturma olur mu hayat,
Daha çok söyleyecek kelimelerim var annemin kulağına.
Susturma beni Rabbim,
Susturma,
Susmak çok acıymış, çok acı.
Not
Acı Feryadı
Bir çığlık yırtar geceyi, derin bir sessizlikte,
Acının feryadı, yankılanır her köşede,
Sonsuz bir boşluk, her nefeste içimi sarar,
Her yankı, bir yürek daha kırar, acı doruklara çıkar.
Kayıt Tarihi : 14.9.2024 20:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir, bir hastane köşesinde yaşanan yoğun bir acıyı anlatıyor. Gecenin sessizliğinde, bir evladın son nefesindeki acı dolu çığlığı, tüm ortamı etkiliyor. Bu çığlık, hem fiziksel hem de duygusal olarak büyük bir etki yaratıyor; duvarlar bile bu acıdan titriyor. Zamanın durduğu, nefeslerin kesildiği bir anı betimliyor. Şiir, acının, derin bir sessizlik içinde yankılanan bir feryat olarak tasvir ediyor. Bu feryat, hem anlatıcı hem de diğerleri için büyük bir travma ve boşluk bırakıyor. Her nefes ve her an, bu derin acıyı iyileştirmeye yetmiyor; acı dinmiyor, yara kapanmıyor. Şiir, annesini kaybeden bir evladın yaşadığı derin üzüntü ve tesellisizlik duygusunu, sessizlik ve suskunluk içinde tasvir ediyor. İçsel bir ses, bu sessizliği kırmaya çalışsa da, gerçek acıyı ifade edecek sözlerin bulunamaması vurgulanıyor. Sonuç olarak, şiir acının, sessizliğin ve kaybın derin etkilerini, yürekteki yankıları ve dile getirilemeyen duyguları ifade ediyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!