Hastane Günlüğü Şiiri - Ahmet Sargın

Hastane önü oturdum ağladım
Ağladıkça karaları bağladım

Bir hasta oturmuş gamlı sızlıyor
Baş ucunda dostları gözlüyor

Gücü kalmamış yazık mecali yok
Onlar için söylenecek sözüm çok

Ambulans hep hasta bulup taşıyor
Para bulamamış garip şaşıyor

Birileri olmuş duygusuz kalın taş
Kendini kaybetmiş pek çok baş

Bir ana ağladıkça da ağlıyor
Benim yüreğim dağlıyor

Mecali kalmamış şu ihtiyarın
Tut elinden düşmesin bahtiyarın

Kan kan görmeye insan doyamamış
Dökülen kanlar dona kalmış

Hastane önünde akıyor al bir kan
Asla kalmamış onda ne ün, ne de şan

Garip ozan derdini duvara yazmış
Belli o da sevda da yaya kalmış

Umutsuzluğa oturup ağladım
Ağladıkça yüreğimi dağladım

Benim yerim değil meğer burası
Azrail kol geziyor har olası

Yetsin bunca feryadım artık yetsin
Ne olur Yarab bu acılar bitsin.