Hastalık Üzerine Tahlil

Renkler birbirine girmiş, kargaşa, saçmalıklar, müthiş bir ağrı…
Gene sabah olmuş….
Aksırıkla öksürükle uyandım…
Dışarısı daha mı kalabalık bu sabah?
Yorgan neden bu kadar ağır?
Başucumda duran da kim böyle?
Kadermiş tamam…
Öğlen oldu diyor, saat tam da 2, ama üzgün…
Gene mi ben kazandım? Evet dedi gene sen…
Oda nefret ediyor bu işten ama anlaştık bir kere.
“Neden sen” diyor sürekli, ”neden ben” diyorum, bilmiyoruz..
Neden olmuyor acaba, neden ben kazanamıyorum diyor…
Ağlama, Senin suçun değil dedim.. Sonra…
Bir gün olacak, yazgında var, der gibi tuttu elimi…
Ne sıcak ne soğuk ilk defa böyle oldum ben,
İstediğini hissedebilir insan, hem de her şeyi,
Eti kemiği de yok, acıtmaz hem.
Dedi” haydi kalk gidelim
Nereye?
Herkesin seni sen diye sevdiği bir yere.
Güldüm… öyle bir yer varsa neden benle uğraşıyorsun ki hem?
Sustu…
Bir kişi var dedim sadece, beni gerçekten sevebilecek.
Elbet her insana hayatında karşısına çıkaracaksın bunu.
Her defasında kahrolmana gerek yok ki dedim,
Hem sil artık göz yaşlarını, tamam kalkıyorum
Yok hayır kalkamıyorum, yorgan çok ağır…
Üşüyorum hem ben, dışarısı çok soğuk sen içeri gel.
Yorgan çok ağır doğru. Neden ben?
Her şey sende anlam kazanıyor dedi, gülümseyerek.
Elleri de ısındı sanki biraz. Hayret eti yok kemiği yok.
Ruhunda yok senin, acımazsın kimseye, hayret hala ağlıyorsun.
Neden hastayım şimdi? ? ? neden olmayasın dedi.
Sustum…
“Daha anlamlı oluyor böyle” dedi. Hem daha bir farkında olursun
Neyin?
Yaşamanın…
Git başımdan! ! ! Gidiyor, dur! Nereye!
Geri dönüp koşuyor yanıma, sımsıkı tutuyor ellerimi.
Benimde iki çift lafım var diyorum.
Her gitmeler daha da anlamlandırır beni, Daha bir farkında olursun
Varlığımın, varlıksızlığıma nazaran kıymetini.
Belki etin yok belki kemiğin, ruhunda yok ama, benden de ayrılamazsın.
Hadi gel yanıma. Doğru yorgan çok ağır.
Hem neden hastayım ki ben, Tut yüreğimden,
Isıt içimi, ellerin sımsıcak oldu hadi artık! ! !
Al şu yorganı üzerimden, çıkar beni buradan…
Tamam kabul, tamam söz, dilediğin gibi olacak.
Çıkar artık beni buradan… Susma, Kaldır.. Susma…
Dışarısı neden çok sessiz… Susma….
Gene akşam olmuş..
Aksırıkla, öksürükle, kendimden geçiyorum…
Müthiş bir ağrı, saçmalıklar, kargaşa, renkler birbirine giriyor.