Hastalık dna Şiiri - Yorumlar

Kadir Berat
851

ŞİİR


3

TAKİPÇİ

Bir düş düşüyordu gecenin en sevimsiz ellerinden,irkildim bir an mezarımın en soğuk köşesinden,
yemyeşil bir cocuk üşüyordu daha kış ile tanışmamış iken.

Bir birine bağlı katarlar halindeydi yalnızlık,
Ve biz alıştıkça cağımızın teşhisi konulmayan bu azgın hastalığına;
daha çok kendimizden en çok da kendimiz olabilmekten kaçar olduk düş kırığı akşamlarda...
Büyük kalemler olmuştu evvelce nazım dan tut

Tamamını Oku

Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta