Hastalık Ayrılış Sebebiymiş. Nihal Gürakan

HASTALIK AYRILIŞ SEBEBİYMİŞ..NİHAL GÜRAKAN..

Merhaba kader arkadaşlarım. Herkesin hayat hikayeleri farklı olduğu gibi, benimkinde de dramatik anılarım var. Evliliğimde zaman zaman tartışmalar yaşadım. Ancak evliliğimizin son zamanlarında bu tartışmalar ciddi boyutlara ulaştı. Hakaretler,ağır küfürler çok dayak yedim. Hastaneye gittiğimde Kanser hastası olduğumu öğrenince büyük şok yaşadım.

Ben bu süreçte eşimden de maddi ve manevi destek beklerken tam tersi oldu. Hastalığımla ilgili alaylı tavrı , dalga geçmesi, rencide edici davranışlarla birlikte küfür, hakaretler devam etti. Hastalık onun için adeta elinde koz oldu, sonrasında da mecburen boşandık. Ayrılığın hemen ardından başka bir bayanla evlendi. Meğer bana kötü davranışının sebebi de hayatın da başka bir kadının olmasıymış, hazırlığını da o yönde yapıyormuş.

Kanser olmamla beraber onun ayrılış sebebinin gayesi, gizemli duyguların da ortaya çıkmasına vesile oldu. Bu olayların beni derinden yıpratmasıyla, iki yüzlü zalim kocadan ayrıldıktan sonra Isparta iline geldim. 90 Yaşındaki yaşlı babamın yanına sığındım. Hiç bir gelir kaynağım, çalışma durumum yok. Babam sağlığında bana ve kardeşlerime mallarını, mirasını bölüştürmüştü.

Miras payımı alırken evliydim. O dönem eşim olacak kişi.. ( Payıma düşecek mallarını satışa çıkarmazsan seni boşarım diyerek tehditte bulundu. ) Yuvamı ayakta tutup da kurtarabilmek için mecburen yaşını almış olgun biri olarak , kimselere muhtaç olmamak gayesiyle satılmasına izin verdim. Ne bileyim içinde ki gizemli sırlarını keşke vermez olaydım, benim o mirasımı da elimden kaptığı gibi beni dışladı hastalığı umursamadı.

Göğüs kanseri olduğum için tedavi sürecim devam ediyor. Her altı ayda hastaneye kontrollerine gidiyorum. Ekonomik sıkıntılardan, gelir yetersizliğinden para bulmakta da sıkıntı çekiyorum, zaruri ihtiyaçlarımı da gideremiyorum. Kanser Hastalıkları Yardımlaşma ve Yaşatma derneğini duyunca ziyaret ederek Başkanı Cemaliye Bardakçı hanımefendiyle tanıştım meğer oda bizim gibi kader arkadaşıymış diyalogda zorlanmadım.

İyi ki KANSEV derneği var maddi ve manevi destekleri oluyor. Bizleri stres ortamından uzaklaştırıyor geziler düzenleyip benim gibi diğer hastalara moral depolama işlemi devam ediyor, dernekte de faydalı olmaya çalışıp el örgü, çeşitli bez bebek imalatına devam ediyoruz. Ben aslında kimseye muhtaç, yük olmadan hayatımın geri kalanını tamamlamak istiyorum. Kanser olduğum içinde ağır işlerde çalışamıyorum. Yaş itibariyle de tez yorgunluk hissediyorum. Uygun işlerde çalışabilirim.

Tek umudum bir oğlum var bana bakan 25 yalında. Çünkü babamı da kaybettim, rahmetle anıyorum. Kızımın benim gibi göğüs kanseri olduğunu duyunca hayatımın ikinci şokunu yaşadım. Üstelik diğer memeye sıçrayınca iki göğsünü birden aldırmak zorunda kaldı. Kızımın benden farklı bir şansı varsa o da eşinin sahip çıkması yalnız bırakmaması. Damadım dan Allah razı olsun. Keşke benim eşimde damadım gibi ilgilenseydi.

Allah yavrularıma uzun ömürler versin çünkü bir evlat kaybettim, acısını tattım dramını da feci algılıyorum. Bu evlat acısı, eşimin rencide edişi içimi kurt gibi kemirdi. Bu evlatlarımın yaşayabilmesi için çok mücadele ettim. Eğer eşim daha olgun ve saygın davransaydı acınacak hale düşmezdim, belkide amansız hastalığa bulaşma gibi talihsizlik yaşamazdım, beraberliğimiz sürerdi.

Ayrıldığım zalim koca hayatının ikinci baharını yaşarken, benim hastalıkla birlikte sıkıntılar yaşamam elbette üzüyor. İyi ki umut ışığım moral kaynağım oğlum, kızım, damadım var. Oğlumu hayırlısıyla bir işe kata bilsem, birde hayırlısından gelinim olsa, torunların da olmasıyla dünyalar benim olacak ve rahatlayacağım.

Her zorluğa rağmen hayat yaşamaya değer. Mutluluğu zora ki tatmaya çalışıyorum. Dernek içinde bir çok üye hastalar var. onlarla beraber oldukça derneğin bir çok aktif faaliyetlerine, gezilerine, kahvaltı programlarına, toplantılarına katıldıkça yaşadığım acıları unutuyorum. Bu derneği kuranlardan, yaşatanlardan, benim gibi kader arkadaşlarımdan, hasta yakınlarımızdan maddi ve manevi destek verenlerden ALLAH RAZI OLSUN.
Onlar benim canım ve heyecanım oldular. Umutsuzluk içindeyken, umut ışığım oldular, sevgilerimi sunuyorum.

Eser: Nihal Arıkan Editör: Zeki Çelik Dernek üyesi.

UMUT IŞIĞI

Odalardan gelir onların sesi,
Büyüyüp, yükselmek bütün hevesi,
Konuşsa etkiler inan herkesi,
Çocuklar hanenin umut ışığı.

Beşikte sallanır, ağzı ballanır,
Oldukça hafiftir kolay dallanır,
Zararlı şeylerden her an kollanır,
Çocuklar hanenin umut ışığı.

Onların varlığı enerji, güçtür,
Bebekler ufaktır, kimi toy, gençtir,
Hareket ediyor bizlerden dinçtir,
Çocuklar hanenin umut ışığı.

Sevdikçe şımarır, isteği bitmez,
Serveti harcasan onlara yetmez,
Üzer ağlatırsan işin rast gitmez,
Çocuklar hanenin umut ışığı.

Minnacık bedendir, hepside bir can,
Okula giderken sarar heyecan,
Zeki insan olur, gurur duya can,
Çocuklar hanenin umut ışığı.

Ispartalı Zeki Çelik TÜRKİYE İLESAM il temsilcisi,
ZEKİCE KÜLTÜR ve SANAT EVİ KURUCUSU.