Unuturum sanmıştım ela gözlüm,
Seni görmeyince,
Sesini duymayınca
Unuturum sanmıştım.
Oysa gözlerimi kapıyorum
Kulaklarımı tıkıyorum
Yüzün ve sesin
Hücrelerimden sesleniyor.
Bu ne biçim bir illet
Gerçekten sevdanın
Bir virüsü mü var?
Mantık işlemiyor,
Özlüyorum, akıl çözemiyor.
Zaten bütün düşüncelerim
Bana sağlıklı görünmüyor.
Hani benim o mutlak kararlılığım?
Nerede o yıllardan süzülerek gelmiş
Hayat deneyimlerim?
Olmuyor ela gözlüm olmuyor
Gönlümün seslenişleri
Akıl kitabına sığmıyor! ..
İstanbul, 11.01.2004
Mustafa Süreyya SezginKayıt Tarihi : 13.1.2004 00:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)