Hastalığıma Aşığım Ramazan Danış

Bana bu gece biraz sen lazımsın biraz da
Karla kaplı bir tren yolu
İnce ince karın kapladığı tren raylarında
Bir elim cebimde bir elinle elim cebimde
Önce kara basmanın
Kütür kütür sesiyle isyanı
İçim konuşuyor ben dinliyorum.
Suskunum ama
Ben dinliyorum içim konuşuyor
Dolunayın cömertce aydınlattığı ışığı
Lambalarını çocukluğumuzda ki kırmamıza küsmeyen
Sokak lambaları
Sen bilmem kimin yazdığı
Falan şairin filan şiirinde bahsettiği gibi dersin
İçimdeki sen susmadan
Hangi şair yaşamadan yazar ki..
Ya da hangi şair yaşamadığını yazar.
Gönülden gönüle kurulan köprü yoksa
Nasıl yaşadı şair, yaşadıklarını
Belki benim gibi bir delinin biridir yazan
Kar kaplı ağaçlara kartopu atalım mı
Bir elimdeki elin sıkıyor elinde ki elimi
Oyunu çoçuklar oynasın
Biz geç kalmış yılları taşıyalım attığımız her adıma
Bu akşam ki senle zaman bitmesin diye
Kırsam kolumda ki saati
Durur mu zaman içimdeki senle bir kopup bir senle olduğumuz mu güzel
Bu gece bana biraz sen lazımsın biraz da
Burnumun her hücresinde unutmadığım kokun.
Bir sabah vakti
Kış ortasında mesela
Zemheri soğuğunda sabahın ayazında
Sessizce sokulman mı güzel
Bir şehirde aynı gökyüzü altında yaşamak mı
Belki de en güzeli içimdeki senle
Senden ne kadar uzaksa bendeki sen
Ben de ki kıymetini farketti bende ki sen
Bana bir sen bir de sendeki ben yasakladı
Bu şehirden kaçmayı
Hastalığına aşık olmuş hasta gibi
Aşığım hastalığıma