Yıllar sonra;
İlk kez gördüm onu hastane bahçesinde,
İlk kez böyle hasta ve acılar içinde.
Neler olmuştu ona, o hayat dolu insana...
Yüzünde gülücekler eksik olmayan.
Mutluluğu tam anlamıyla yaşayan.
Güzelliğiyle, gülleri kıskandıran.
Şimdi eser kalmamışdı,
O hayat dolu insandan.
Yaklaştım yanına beni görmedi bile,
Gözleri ıslak, düşmüştü önüne.
Sanki kaderinle yüzleşircesine,
Birşeyler fısıldıyordu kendi kendine.
Ayakta duracak hali kalmamıştı.
Bu hastalıkla çok zayıflamıştı.
Bir ara, başını çevirip pencereden baktı,
Saatlerce, aynı noktada takılı kaldı.
Bomboş bakışları her halinden anlaşılıyordu,
Kimbilir aklından şuan neler geçiyordu.
Doktorlar hastalığı teşhis edememiş,
Yüzyılda, bir görünür dediler
Bir mucize olmassa eğer
Hastayı her an kaybedebiliriz dediler
Ne bir hap fayda ediyordu,
Ne bir ilaç ona.
İğneler ağrısını kesmiyordu.
İnlemesinden, sızlamasından,
Bu her halinden fark ediliyordu
Yıllar sonra ne olmuştu ona
O hayat dolu insana...
Nedenini bir türlü öğrenemedim
Hastalığı neydi acaba?
23/11/2009 23:38
Ayhan DinçerKayıt Tarihi : 23.11.2009 23:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)