Hastahane Önünde Biri Şiiri - Gürsoy Solmaz

Nasırlı ellerine bir sigara tutturmuş
Sol elinin içini sağıyla didiyordu..
Sabit bir kaya gibi bir kenarda oturmuş,
Belli ki düşünüyor; dalgın düşünüyordu..

Kırlaşmış saçlarını örten bir fesi vardı,
Bezgin bir hali belli,yüzü de değişmişti...
Sanırım ki dokunsan hık demeden ağlardı,
Veya ağlamıştı ki, göz altları şişmişti...

O beni görmüyordu,farkında da değildi
Öksürünce aniden, irkilip geri döndü,
-Saat kaç oldu? yeğen,deyip gözünü sildi;
-Onikiye biraz var,diyince de döğündü...

Endişeliydi hemi üzünülü,ürkekti
Sordum ki:hastan mı var? -Evet,yeğen hastam var;
-Kaç gündür kızım hasta,deyip içini çekti,
-Biraz bekle şurada,öyle dedi doktorlar
+
O üzgün,ben de üzgün, hemi düşünceliydik,
Kime ne diyecektik,kime ne demeliydik...
+
Anladığım oydu ki,o değil başka biri
Heleki varlıklıysa, mayane edilirdi...
+++
Ey memleket evladı,senin değil hakkın bu
Seni böyle görenin yüreği burkulurdu,
Babamız belli bizim,anamız değil metres
Üvey evlad değiliz,üvey olmak bize ters
+
Ne farkeder Hakkari,Iğdır,Van veya Tatvan
Allah'ın verdiğini kurtarmaktır büyük şan,

İşte bir örnek beyim,daha binlercesi var;
Çoğu sen gibi yapar,azı ben gibi yazar...