319021218471346
sen
adı konmayan
çaresiz hastalık
soğuk terleme
üşümüş ten
çatlamış dudak
boş oda
kendine ait
büyük yalnızlık
ben
geceleri camdan
seken taşlar
gibi toprağa düşüyorum
biriktiğim kadar üşüyorum
üstelik zannettiğinden
fazla kalabalık
Kayıt Tarihi : 2.12.2018 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!