Hasta çocuk Şiiri - İsmail Sargın

çoçuk ken hastaymışım öğrendim
yaşama tutunacakken ben yoruldum
gülmesi gerekirken yüzümü soldurdum
hayat acımasızmış ben bunu anladım

herkes gibi koşmak oynamak hakkımdı
bunları yapamamak bana verdi hep acı
hak etmeden küçücük bedenim çekti kahrı
annem babam oldu hep yanımda dayanağımdı

okula gidip ders yapmak benimde hakkım
tahtaya kalkmak soru çözmek isterdim
zil çaldımı koşa koşa dışarı koşamadım
bense pencereye bakar dışarı özenir oldum

bahar geldi kuşlar ötüyor heryer yeşillik
özendim kaçmak istedim yapamadım şimdilik
ben çocugum hayat benden ne istedin
bırak beni bırak gideyim bana yap bir iyilik

biliyorum cevremdekileri üzdüm yordum
benim elimde değilki ben bu yaşta yoruldum
hastalık küçük bedenim nefesiz sanki boğuldum
cevremdeki güzellikleri görünce ben kör oldum

daha yaşım dokuz çoçuğum çoçuk ben
koşup oynamam gerekirken hastayım neden
yataklar olmuş tek dert ortağım yattığımda ben
çoçuklarınızın kıymetini bilin onları sevin koruyun