Bütün gün, çürüyen ıslak tahtaların kokusu –
kuruyorlar ve sızıyorlar güneşte. Kuşlar
bakıyor ara sıra çatı sırtlarından ve uçup gidiyorlar.
Akşamları, yandaki tavernada, oturuyor kazıcılar,
küçük ringa balıkları yiyorlar, içiyorlar, şarkı söylüyorlar.
Kara deliklerle dolu bir şarkı.
Ve yapraklar, ışık titriyor,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta